ဖတ္ပါမွတ္ပါေလ႔လာပါ

(၁) တကယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုအေဖာ္ျပဳေပးသူမရွိတဲ့
အခါ တစ္ေယာက္တည္း
သီခ်င္းနားေထာင္ပါ၊ စာဖတ္ပါ၊ စာေရးပါ။ ဒါဟာ ေကာင္းတဲ့အက်င့္ျဖစ္တယ္။

(၂) တကယ္လို႔ တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ
ဒါမွမဟုတ္ ေစာင္ေခါင္းၿမီးၿခံဳၿပီး ငိုလိုက္ပါ။ တျခားလူရဲ႕ႏွစ္သိမ့္မႈေတြ
မလိုပါဘူး။ ငိုၿပီးတာနဲ႔ စိတ္ေတြလန္းဆန္းလာလိမ့္မယ္။

(၃) စိတ္ထိခိုက္တဲ့အခါ ယံုၾကည္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းကို ရင္ဖြင့္ပါ။
တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ညစ္စရာေတြကို ရင္ထဲသိုဝွက္ထားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ပိုၿပီး
စိတ္ထိခိုက္ေစတယ္။

(၄) မေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေကာင္းကင္ျပာကို ေမာ္ၾကည့္ပါ။ ၾကယ္ေတြကို
ေရတြက္ပါ။ အေျပာက်ယ္တဲ့ေကာင္းကင္မွာ ကိုယ္နဲ႔သက္ဆိုင္တဲ့
အခ်စ္တစ္ခုေတာ့ရွိလိမ့္မယ္။ "ငါ မဆိုးဘူး" ဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္
ယံုၾကည္မႈတစ္ခုေတာ့ေပးပါ။

(၅) မိသားစုအပါအဝင္ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့သူရဲ႕ ေမြးေန႔ကိုမွတ္ထားပါ။
ကိုယ့္ေမြးေန႔ကိုလည္း မွတ္ထားပါ။ ေမြးေန႔မွာ လက္ေဆာင္ေပးသူမရွိရင္
ဝမ္းမနည္းပါနဲ႔။ လွပတဲ့လက္ေဆာင္ေတြဝယ္ၿပီး အေဖ၊ အေမကို ေပးႏိုင္ပါတယ္။

(၆) အားလပ္ခ်ိန္မွာ ၿငိမ့္ေညာင္းတဲ့ သီခ်င္းေလးေတြ နားေထာင္ပါ၊
စာေကာင္းေလးေတြရွာဖတ္ပါ။ ခဏတာ အိပ္စက္ပါ။

(၇) အခုခ်ိန္ကစၿပီး ထက္ျမက္သူျဖစ္ပါေစ။ ငါ့ကိုလြမ္းလား? ခ်စ္လားလို႔
တစ္ဘက္သားကို သြားမေမ့ပါနဲ႔။ တကယ္လို႔ သူလြမ္းရင္၊ သူခ်စ္ရင္
သူဘာသာသူေျပာလိမ့္မယ္။ ကုိယ္သြားေမးေနရင္ သူဘဝင္ျမင့္သြားလိမ့္မယ္။

(၈) ကိစၥတခ်ဳိ႕၊ လူတခ်ဳိ႕ေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ သိပ္မရက္စက္မိေစနဲ႔။ ဥပမာ-
ထမင္းမစားတာ၊ ငုိတာ၊ အခန္းေအာင္းတာ၊ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တာ... ဒါေတြက
လူႏုံ႔လူအေတြ လုပ္တဲ့အလုပ္ျဖစ္တယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ႏံု႔အတာပဲ ေကာင္းပါတယ္။

(၉) ဘယ္လိုအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတစ္ပါးေနာက္ကြယ္မွာ
သူ႔မေကာင္းေၾကာင္း မေျပာပါနဲ႔။ ေျပာခဲ့ရင္လည္း ေကာင္းေၾကာင္းပဲေျပာပါ။
မိတ္ေဆြတစ္ဦးပိုတာက ရန္သူတစ္ေယာက္တိုးတာထက္ ပိုေကာင္းပါတယ္။

(၁ဝ) တစ္ခါတေလမွာ ကားပိုင္းဆက္ေတြ ၾကည့္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္
မွိန္းမသြားရဘူး။ တစ္ခါတေလမွာ ဆံပင္ေတြ ႐ႈပ္ပြၾကည့္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္
အခ်ိန္အခါနဲ႔ ကိုက္ညီရမယ္။ တစ္ခါတေလမွာ ညစ္ညစ္ပတ္ပတ္ေတြ ဆဲၾကည့္လို႔ရတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းရွိခ်ိန္ ဒါမွမဟုတ္
အရင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္းေရွ႕ျဖစ္ရမယ္။ ဆဲၿပီးတာနဲ႔
ကိုယ့္ကိုစိတ္ညစ္ေစတဲ့အရာေတြ ေမ့ပစ္ႏိုင္ရမယ္။

(၁၁) အတတ္ႏိုင္ဆံုး လူေတြနဲ႔မျငင္းခုန္မိေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။
ေဒါသထြက္ေနသူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ခံစားခ်က္ကိုမထိန္းႏိုင္တဲ့
အရူးတစ္ေယာက္နဲ႔တူၿပီး အရမ္းေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းပါတယ္။ သည္းခံၿပီး
ျပႆနာရင္းျမစ္ကိုရွာပါ။ စိတ္ေတြတည္ၿငိမ္ခ်ိန္မွ ေျဖရွင္းပါ။

ခ်စ္ဖို႔မေလာနဲ႔ အခ်ိန္ေပးပါ

ခ်စ္သူရည္းစားျဖစ္ၿပီးတဲ့လူႏွစ္ဦးက ကိုယ္ဟာသူ႔ရင္ထဲကခ်စ္သူ
ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာကိုသိဖို႔ အခ်ိန္တေအာင့္ေလာက္ လိုအပ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္တေအာင့္က ႏွစ္ခ်ီၾကာႏိုင္သလို တခ်ဳိ႕က တစ္သက္၊ တစ္ဘဝအခ်ိန္ကို
အသံုးျပဳၿပီးမွ တစ္ဘက္သားကို နားလည္ၾကရတယ္။

အႀကံ(၁)

pheromone နည္းနည္းေလ်ာ့ပါ အသိဉာဏ္မ်ားမ်ားပိုပါ

ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ မ်က္စိနဲ႔ ေသခ်ာေလ့လာရတဲ့အျပင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိုလည္း
ကိုက္ညိႇၾကည့္ဖို႔ လုိအပ္တယ္။ ခ်စ္စမွာ လူေတြက မ်က္ကန္းဆန္ၿပီး
တစ္ဘက္သားကို အေကာင္းပဲျမင္တတ္ၾကတယ္။ ဒါေတြက ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ
လူ႔ခႏၶာကထြက္တဲ့ pheromoneေၾကာင့္ မ်က္ကန္းဆန္ေစတာျဖစ္တယ္။ pheromone
ေၾကာင့္ ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ တစ္ဘက္သားရဲ႕အလွ၊ အေကာင္းကိုပဲျမင္ခဲ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ "အခ်စ္မွာမ်က္စိမရွိ"ဆိုတဲ့ စကားေပၚလာခဲ့တာျဖစ္တယ္။

ခ်စ္သူျဖစ္ၿပီး သက္တမ္းအနည္းငယ္အၾကာမွာ pheromoneက ပံုမွန္အေနအထားကို
ျပန္ေရာက္သြားတယ္။ ဒီလိုအေနအထားျဖစ္ဖို႔ ႏွစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္ ၾကာတတ္တယ္။
အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ တစ္ဘက္သားကို ကိုယ္တစ္ကယ္ခ်စ္မခ်စ္၊
သင့္မသင့္ေတာ္ဆိုတာကို ေလ့လာဆန္းစစ္ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ခ်စ္သူေတြက
ႏွစ္ဝက္ေတာင္မခံဘဲ pheromone ေလ်ာ့နည္းခ်ိန္မွာ လမ္းခဲြၾကရတယ္။ ဒါေၾကာင့္
အခ်စ္မွာ ခ်စ္ဖို႔ သံစဥ္ေတြလိုအပ္တယ္။ ခ်စ္စမွာ ေျဖးေျဖးခ်င္းနဲ႔
ခ်စ္သံစဥ္ေတြ အဆံုးထိ တီးခတ္သီဆိုႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္
လွပတဲ့သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က သံစဥ္ေၾကာင့္ပ်က္သြားႏိုင္တယ္။

အႀကံ (၂)

သူနဲ႔မတူခ်င္ရင္ သူ႔ကိုမခ်စ္ပါနဲ႔

ခ်စ္ေနခ်ိန္မွာ အခ်င္းခ်င္း တူညီသက္ေရာက္ႏိုင္ဖို႔ တစ္ဘက္သားကအေရးပါတယ္။
တစ္ဘက္သားရဲ႕ အေျပာအဆို၊ ႏွစ္သက္တဲ့အစားအေသာက္ေတြကို မသိမသာနဲ႔
ကိုယ္သင္ယူမိတတ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ရုပ္ပါေျဖးေျဖးဆင္လာတာကို ေတြ႔ရတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အခုခ်ိန္မွာ ကိုယ္ဟာ "ကိုယ္နဲ႔မတူခ်င္တဲ့ လူတစ္ေယာက္"နဲ႔
ခ်စ္သူျဖစ္ေနခဲ့ရင္ ခဏေလာက္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္တယ္။ သူ႔ကို
ကုိယ္တကယ္ခ်စ္သလား?

တစ္ႀကိမ္မွာေတာ့ ဇီဇာေၾကာင္တဲ့လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ကြၽန္မခ်စ္သူျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။
သူနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားအတူ သြားလည္တဲ့အေခါက္ မိတ္ေဆြတစ္ဦးအိမ္မွာ
ကြၽန္မတို႔ထမင္းအတူစားခဲ့ၾကတယ္။ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ သူကမ်က္ရိပ္နဲ႔
ကြၽန္မကို ပန္းကန္ေဆးကူသင့္ေၾကာင္းျပတယ္။ မိတ္ေဆြအိမ္မွာ
ပန္းကန္ေဆးစက္ရွိေပမယ့္ ကြၽန္မရဲ႕အက်င့္က
သူတစ္ပါးဂရုစိုက္ေစာင့္ၾကည့္တာမ်ဳိးကို ႏွစ္သက္တာေၾကာင့္ သူ႔စိတ္ႀကိဳက္
ပန္းကန္ေတြအမ်ားႀကီးေဆးခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါနဲ႔တင္ သူကမေက်နပ္ခဲ့ဘူး။
အဲဒီခရီးမွာ ကြၽန္မတို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ျငင္းခုန္ခဲ့ၾကရတယ္။ ခရီးတစ္ေလွ်ာက္
တင္းမာေနတဲ့ သူ႔မ်က္ရိပ္မ်က္ကဲကိုပဲ ကြၽန္မေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႔ရြ႔ံ
ၾကည့္ခဲ့ရတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံျပန္ေရာက္တာနဲ႔ သူ႔ကိုျဖတ္ပစ္မယ္လို႔
စိတ္ထဲမွာတိတ္တိတ္ေလး ကြၽန္မဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
သူရဲ႕ခ်စ္သူမျဖစ္ခ်င္ေတာ့တဲ့အျပင္ သူ႔ကိုကြၽန္မၾကည့္လည္း
မၾကည့္ခ်င္ခဲ့ေတာ့ဘူး။

အဲဒီတစ္ေခါက္မွာ အခ်စ္ကို စိတ္အစဲြအလမ္းနဲ႔ပဲ ခ်စ္လို႔မရမွန္း
ကြၽန္မသိလိုက္ရတယ္။ "ခရီးေဝးမွ ျမင္းရဲ႕ခံႏိုင္အားကိုသိတယ္။
ေပါင္းသင္းတာၾကာမွာ လူ႔စိတ္ကိုသိတယ္" ဆိုသလိုမ်ဳိး
သူ႔စိတ္ကိုလံုးလံုးသိၿပီး သူနဲ႔မတူခ်င္ခဲ့ရင္ ေစာေစာစီးစီး
လမ္းခဲြလိုက္ၾကတာပိုေကာင္းတယ္။ တကယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕အေလ့အထကို သိၿပီးသည့္တိုင္
သူ႔ကိုဆက္ခ်စ္ေနေသးတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကိုယ္တကယ္ေပးဆပ္သင့္သူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

အႀကံ (၃)

အခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္မွ အခ်စ္ရဲ႕ရုပ္ပံုစစ္ကို ျမင္ရတယ္

အခ်စ္ခရီးလမ္းက ေနေရာင္ျခည္ပဲ ထြန္းေတာက္ေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခါတေလ
မေတာ္တဆေတြနဲ႔လည္း ႀကံဳရတတ္တယ္။ ဒါဟာ အခ်စ္ကိုစမ္းသပ္တဲ့ အေကာင္းဆံုး
အခြင့္အေရးျဖစ္တယ္။ မိသားစုဝင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ ေဆးရံုတက္ရတယ္ ဒါမွမဟုတ္
ကုမၸဏီက ရုတ္တရက္ အေရးအေၾကာင္းရွိလာတယ္ ဒီလိုမေတာ္တဆေတြက
အခ်စ္ကိုသက္ေရာက္ေစတတ္တယ္။ ဒီလိုအခက္အခဲႀကံဳခ်ိန္
အၿမဲေတြ႔ေနၾကခ်စ္သူႏွစ္ဦးက ေခတၱခဏေတာ့ ခဲြၾကရတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ
ကိုယ့္ရဲ႕လိုအပ္မႈကို ခ်စ္သူက ဘယ္လိုအကူအညီေပးသလဲ! အႀကံေပးသလဲ! ဒါေတြက
ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရဲ႕အနာဂတ္အတြက္ အဆံုးအျဖတ္ေပးတတ္တယ္။

မေတာ္တဆျဖစ္ခ်ိန္ ကိုယ့္ကိစၥကို သူ႔ကိစၥလိုသေဘာထားၿပီး
ကူညီေျဖရွင္းေပးတဲ့ခ်စ္သူ၊ ကိုယ့္လံုၿခံဳမႈ၊ ကိုယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို
ေရွ႕တန္းတင္တတ္တဲ့ခ်စ္သူမ်ဳိးကို ကြၽန္မတို႔က ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔
ခ်စ္သင့္ပါတယ္။ ခ်စ္ရတာလည္း တန္ပါတယ္။

တကယ္လို႔ မေတာ္တဆျဖစ္ခ်ိန္ အလုပ္မ်ားတာကိုအေၾကာင္းျပၿပီး
ကိုယ့္ကိုေရွာင္ဖယ္တတ္တဲ့ခ်စ္သူ၊ အရာအားလံုးၿပီးၿငိမ္းမွ
"အဆင္ေျပလား?"ဆိုၿပီး ကိုယ့္ဆီျပန္လာတတ္တဲ့ ခ်စ္သူမ်ဳိးကိုေတာ့
ခ်စ္ရတာမထိုက္တန္ပါဘူး။

အႀကံ (၄)

ေျပာင္းလဲဖို႔ အခ်ိန္ေပးပါ

အခ်စ္ကိုစြန္႔ခြါခ်ိန္ အလွ်င္စလိုမလုပ္ဘဲ ေျပာင္းလဲဖို႔
သူ႔ကိုအခ်ိန္ေပးသင့္ပါတယ္။ အခုခ်ိန္ သူ႔ဆီမွာ အားနည္းခ်က္ေတြ
တပံုႀကီးရွိတယ္ဆိုေပမယ့္ ေျပာင္းလဲျပဳျပင္ဖို႔ သူကိုယ္တိုင္
သင္ယူလိုစိတ္ရွိတယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကိုယ့္အတြက္အေဖာ္ေကာင္းတစ္ေယာက္
ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္မအေဖလိုမ်ဳိး ႏုရြယ္စဥ္မွာ ေဗြ႐ႈပ္ခဲ့တယ္။
အသက္ႀကီးလာေတာ့ အိမ္အတြက္၊ မိသားစုအတြက္ တစ္ေလွ်ာက္လံုး
ေပးဆပ္လာခဲ့တဲ့အေမကိုၾကည့္ၿပီး သူလည္းေျပာင္းလဲလာခဲ့တယ္။
အေမကိုျပန္ေပးဆပ္တတ္ဖို႔ သူသင္ယူခဲ့တယ္။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္မွာ သားသမီး၊
လင္ေယာက္်ားအတြက္ အရာရာကို ေပးဆပ္စေတးခံခဲ့တဲ့အေမက ေနာက္ဆံုးမွ
ကိုယ့္ကိုဂရုစိုက္တတ္တဲ့ လင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုရခဲ့တယ္။
သူ႔ဘဝေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ေကာင္းျဖစ္ခဲ့တယ္။ အေဖ့အေပၚထားတဲ့
အေမရဲ႕အခ်စ္က အျမစ္တြယ္ခိုင္ၿမဲခဲ့တယ္။ ျငင္းခုန္မႈေတြ
မျပတ္ရွိခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ အေမမတုန္လႈပ္ခဲ့ဘူး။ အေမအတြက္
တဘက္သားရဲ႕အခ်စ္ကုိ နားလည္ဖို႔ သူ႔တစ္သက္အခ်ိန္ယူခဲ့ရတယ